De Staat - 'Vinyl, de vijand van de achtergrondmuziek'
Isabelle Renate la Poutré
Ik ben groot fan van Spotify.
Om de overduidelijke redenen: Gemakkelijk toegang tot veel muziek. Klaar. Fijn.
En ja, dit schrijf ik voor Vinyl50.
Je maakt je playlist. Je drukt op play. Daar gaat ie. Je favoriete muziek. Vet openingsnummer. De volgende track heeft die dikke riff. En dan, langzaam maar zeker gebeurt het. Na 5 a 6 nummers ben je vergeten dat je muziek aan hebt staan.
De muziek is deel geworden van de (op zich prettige) achtergrond. Vanaf dat moment ben je geen actieve luisteraar meer. Het staat aan, maar niet meer echt aan. Niet meer vooraan. Het staat, langzaam maar zeker, achteraan.
En dan ga je naar bed. Je doet je lampen uit. Verwarming uit. O ja, vergeet de muziek niet. Die stond nog aan. Soort van.
Ik ben groot fan van vinyl.
Om de overduidelijke redenen:
Niet per se vanwege de geluidskwaliteit (die varieert nogal).
Wel per se vanwege het fysieke formaat (groot, als kleine schilderijen voor aan de muur).
Maar EXTREEM per se (ja, dat kan je zo zeggen) vanwege dit:
Muziek op vinyl is nooit achtergrondmuziek.
Je hebt je playlist. Één album. Daar heb je over nagedacht. Daar heb je zin in. Die moet je pakken. Uit de hoes halen, op de platenspeler leggen. Je tilt de naald op, en legt hem in de eerste groef van de plaat.
Je drukt op play. Daar gaat ie. Je favoriete muziek. Vet openingsnummer. De volgende track heeft die dikke riff. En dan, langzaam maar zeker gebeurt het. Na 5 a 6 nummers ben je vergeten dat je muziek aan hebt staan.
Plotseling stopt de muziek. Het is stil. Alleen nog ruis. Die saaie tikkende ruis. De plaat heeft je wakker gemaakt, en staart je al draaiend aan. Je luistert naar muziek, klootzak. Je luistert naar mij. Ervaar mij. Ik ben vinyl. Ik ben voorgrondmuziek.
Je staat op, loopt naar de platenspeler, en draait de plaat om naar kant B.
Je drukt op play. Daar gaat ie. Je favoriete muziek. Vet openingsnummer. De volgende track heeft die dikke riff.
Torre Florim - De Staat
MAAK KANS op een exemplaar van de LP 'Vinticious Versions'! Laat in de post op de Facebookpagina van Vinyl50 (en like ons ook meteen even) over deze artiestencolumn je reactie achter; waarom zou jij graag kans maken op deze LP?
The Czars – Best Of
Door Dick Hovenga
Met het grote succes van John Grant zou je bijna vergeten hoe goed zijn band The Czars eigenlijk was. Met terugwerkende kracht kun je The Czars nu gaan ontdekken via een perfecte en lekker volle verzamelaar.
The Czars bestond van 1994 tot 2004 en werd opgericht door John Grant (piano, zang) en Chris Pearson (bas). Gedurende de 20 jaar van bestaan bracht de band in totaal 6 albums waarvan Goodbye in 2004 het zeer fraaie slotakkoord was.
Hun derde album Before….But Longer (2000) werd niet alleen geproduceerd door Simon Raymonde maar ook door diens platenlabel Bella Union uitgebracht. Het betekende gelijk meer aandacht voor de band die met het daarop volgende album The Ugly People vs The Beautiful People (2001) werd gecontinueerd. Tot een echt grote doorbraak mocht het echter nooit komen. Goodbye bleek het meest succesvolle album maar toen binnen 9 maanden na release alle bandleden, op John Grant na, opstapten was het snel over.
De afgelopen jaren speelde Grant tijdens zijn solo optredens reeds veel oude Czars songs en nu Best Of uit is kunnen we definitief bepalen dat The Czars een band was die veel meer aandacht had verdiend. Samengesteld door Grant zelf laat het dubbelalbum horen dat de songs van de band, voor het leeuwendeel geschreven door Grant, in basis al datgene hebben wat Grant later solo zo interessant zou maken. Fraai uitgesponnen, veelal ingetogen, songs met een prachtige emotionele lading die door Grant geweldig gezongen worden. De bandleden spelen volledig in dienst van de songs en Grant’s stem.
Het leverde pareltjes op als Drug, Paint The Moon, Little Pink House en Killjoy maar juist met het uitbrengen van Best Of wordt je gewaar dat er nog zoveel meer moois is. Albumopener Val of Pianoballade Anger zijn daarvan mooie voorbeelden. Ook Grant’s ode aan Cocteau Twins zangeres Liz Frazer in Song To The Siren, de Tim Buckley song die zij met This Mortal Coil, legendarisch maakte is prachtig. Best Of bevat 16 Czars songs en ze zijn allemaal even raak en indrukwekkend.
Over het vinyl:
Best Of is verschenen als fraai uitgevoerd dubbel album. Het fraaie artwork van de klaphoes is doorgevoerd op de binnenkant. De dikke vinylplakken zijn verpakt in fraaie vormgegeven binnenhoezen met op de ene een uitgebreid verhaal van Simon Raymonde (tevens de labelbaas van Bella Union), producer van de meeste Czars’ albums en op de andere hoes de info van de albums waar de tracks van Best Of vandaan komen. Een CD met het complete album is in de hoes bijgesloten. Exact zoals het hoort dus!
The Czars – Best Of (Bella Union/Pias)